بسم الله الرحمن الرحیم

 الحمدلله ربّ العالمین و الصلاة و السّلام علی خیر خلقه أشرف بریته ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علي آله الطیّبین الطاهرین و عَلی جمیع الانبیاء وَالمُرسَلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لَعنة الله عَلی اعدائهم أجمعین

 شب جمعه متعلّق به قطب عالم امکان و محور عالم وجود و واسطۀ بین غیب و شهود، یعنی حضرت ولی‌عصر«عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» است؛ اظهار ارادت کنید خدمت آقا با سه صلوات.

قبل از اینکه وارد بحث شوم، تذکّری را عرض کنم. در قضیه عراق مصیبت بزرگی برای عالم اسلام جلو آمده است و همه باید همت کنیم که این مصیبت بزرگ رفع شود. آنچه الان وظیفۀ شماست، دعا و خواست از امام زمان است. آقا امام زمان یک نظر لطفی کنند و شرّ این اشرار رفع شود. الان صهیونیسم خیلی خوشحال است، برای اینکه آنچه او می‌خواهد اینست که ما به جان هم بیفتیم. به قول قرآن وقتی به جان هم افتادیم، خودمان یکدیگر را نابود کنیم. الان مسئله چنین شده است و مسلمان‌ها به جان هم افتاده‌اند و این خطر بزرگ را آقا امام زمان باید روی آن نظر لطفی داشته باشند. البته دارند و دیر یا زود این شرّ نابود می‌شود و دیر یا زود انشاء‌الله دل همۀ مسلمان‌ها خشنود و دل شیعه خشنود و آرام می‌شود. امّا علی کل حال هرکسی وظیفه‌ای دارد. الان عراق وظیفۀ سنگینی دارد و الحمدلله به وظیفه عمل کرده و عمل می‌کند. ما نیز وظیفه‌ای داریم و وظیفۀ ما الان طرف‌داری از آنها و دعا و راز و نیاز با خداست تا انشاء الله این مصیبت بزرگ بر ضرر آنها تمام شود و موجب خشنودی برای شیعه شود. تقاضا دارم از همۀ شما که نذر و نیاز و توسل به اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» فراموش نشود.

من با اجازۀ همۀ شما ثواب این جلسه را خدمت نرجس خاتون می‌دهم که این خانم در نزد خدا و در نزد پسرش امام زمان مقامی دارد و لذا ایشان از پسرشان آقا امام زمان بخواهند تا این مفسده‌ای که جلو آمده است، رفع شود، انشاءالله. لذا شما هم به این نیّت باشید و ثواب منبر از اول تا آخر خدمت نرجس خاتون باشد تا ایشان از پسرشان آقا امام زمان بخواهند که به خاطر این شرّی که جلو آمده، نظر لطفی کنند و هرچه زودتر این شر و مفسده بزرگ از سر مسلمان‌ها کوتاه شود.

بحث ما راجع به این بود که چه کنیم عاقبت‌به‌خیر شویم! چه کنیم حیات طیب در این دنیا و حیات طیب‌تر در آخرت پیدا کنیم!

امسال در این باره صحبت‌هایی شد و صحبتی که در جلسۀ قبل بود، راجع به نماز بود. نماز انسان را عاقبت‌به‌خیر می‌کند. اهمیّت به نماز رفع گرفتاری‌ها می‌کند و اهمیت به نماز زندگی را پربرکت و پرفایده و عمر را پربرکت و پرفایده می‌کند. چنانچه آدم بی‌نماز حتماً عاقبت‌به‌خیر نخواهد شد. گاهی ذلّت‌ها بعد از عزتّ‌ها و گاهی انحراف‌ها و گاهی دم مرگ روسیاهی در مقابل امیرالمؤمنین علی«سلام‌الله‌علیه». من سراغ ندارم و خیال نمی‌کنم شما هم سراغ داشته باشید که کسی نماز نخواند و اهمیّت به نماز ندهد و عاقبت‌به‌خیر شود. مسلّم این شخص عاقبت‌به‌خیر نخواهد شد. عاقبت‌به‌خیری به سه معناست؛ اینکه شما باید دعا کنید که خدا عاقبتتان را به‌خیر کند، یک معنایش اینست که ذلّت بعد عزّت نداشته باشید. یک معنا اینکه حال انحراف برایمان پیدا نشود و یکی هم اینکه دم مرگ سرفراز خدمت امیرالمؤمنین علی«سلام‌الله‌علیه» باشیم. نماز انسان را عاقبت‌به‌خیر می‌کند و نمی‌گذارد ذلّت بعد عزت پیدا شود. اهمیّت به نماز در بن‌بست‌ها و در انحراف‌ها دست انسان را می‌گیرد. نماز است که انسان را دم مرگ خدمت مولا امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» سرفراز می‌کند. قرآن به نماز خیلی اهمیت داده است. در اول قرآن در آیۀ اوّل سوره بقره خیلی عالی به نماز اهمیت داده است. از امام صادق«سلام‌الله‌علیه» سوال می‌کنند افضل اعمال چیست و آقا امام صادق«سلام‌الله‌علیه» می‌فرمایند از قرآن سوال کن که افضل اعمال بعد از تشیع را نماز می‌داند. اوّل عقیده و تشیع و بعد نماز. قرآن می‌فرماید:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ ، الم‌ ، ذٰلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ‌ ، الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ»[1]

این قرآن که شکی در آن نیست و اگر شک داری، بررسی خودت را بکن که خرابی و الاّ در قرآن شکّی نیست. این قرآن افراد متّقی را هدایت می‌کند. یعنی اگر متّقی شدی، مورد عنایت خاص قرآن هستی و در بن‌بست‌ها قرآن دست تو را می‌گیرد. هدایت عنانیه قرآن نمی‌گذارد حال انحراف برای خودت و خانم و بچّه‌هایت پیدا شود. بعد می‌فرماید متّقی کسی است که یک: عقیده به تشیع دارد؛ دو: نماز می‌خواند. البته قرآن نمی‌فرماید نماز بخوان، برای اینکه در جایی از قرآن نداریم که بگوید نماز بخوان، بلکه قرآن در همه جا می‌فرماید اقامۀ نماز کن. اقامۀ نماز هم یعنی نماز اوّل وقت و با جماعت و با تعقیب و اگر شد نماز با حضور قلب. لذا در قرآن که فراوان به نماز سفارش شده می‌فرماید اقامۀ صلاة.

ما باید به نماز اهمیت دهیم و موقع نماز همۀ کارها تعطیل باشد و همه چیز فدای نماز شود. موقع نماز مسجدها پر باشد. نماز با تعقیب باشد. نماز یک مکالمه با خدا باشد. نماز با حضور قلب باشد. آنگاه رستگاری از اینست:

«قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ‌ ، الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ»[2]

در اوّل قرآن بشارت برای شیعه نمازخوان است و در آخر قرآن تهدید است و تهدیدش خیلی بالاست و بالاتر از این تهدید نداریم و آن سورۀ ماعون است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‏ ، أَ رَأَيْتَ الَّذي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ»[3]

یا رسول الله می‌خواهی نشان دهم کسی را که دین ندارد؟ و بعد چند دسته را معرّفی می‌کند: «فَذلِكَ الَّذي يَدُعُّ الْيَتيمَ»[4]

جامعه‌ای که بررسی کامل روی یتیم‌ها ندارد و گرد یتیمی به چهرۀ آنها نشسته است و این جامعه مسلمان و شیعه نیست: «وَ لا يَحُضُّ عَلى‏ طَعامِ الْمِسْكينِ»[5] جامعه‌ای که قانون مواسات ندارد و به فکر یکدیگر نیستند و مستمند در آن جامعه هست، آن جامعه اسلامی نیست. بعد قرآن داغ می‌کند و می‌فرماید: «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ، الَّذينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ»[6]

وای به کسی که در نماز تسامح و تساهل دارد و در اوّل وقت به فکر نماز نیست. در اوّل وقت به دنبال ناهارش می‌رود و موقع نماز به دنبال کسب و کار و گردش است. قرآن می‌فرماید وای به این! بعد دوباره قرآن داغش می‌کند و می‌فرماید: «الَّذينَ هُمْ يُراؤُنَ، وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ»[7] و دیگران را از وسایل ضروری زندگی منع می‌نمایند!

وای به آدم ریاکار بدبخت و وای به کسی که می‌تواند گره از کار مسلمان‌ها بگشاید و اما نمی‌گشاید.

حال بحث من مربوط به جملۀ «فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ» است. وای به کسی که در نماز تسامح و تساهل دارد. وای به کسی که در اوّل وقت از نماز فراموشی دارد و به جای اینکه نماز بخواند، به دنبال کار دیگر و چیز دیگریست.

اوّل قرآن یک تشویق و ترغیب راجع به نماز و در آخر هم یک تهدید بالا راجع به کسی است که نماز بخواند، اما به نماز اهمیّت ندهد و در وسط قرآن هم مکرّر اهمیت به نماز داده است.

آیه‌ای در قرآن هست که این آیه تکان‌دهنده است. این آیه را همه و مخصوصاً جوان‌ها باید در نظر داشته باشند:

«في‏ جَنَّاتٍ يَتَساءَلُونَ ، عَنِ الْمُجْرِمينَ ، ما سَلَكَكُمْ في‏ سَقَرَ»[8]

بهشتی‌ها به بهشت می‌روند و جهنّمیان به جهنم می‌روند و بهشتی‌ها جهنمیان را می‌بینند و جهنمیان گاهی بهشتیان را می‌بینند و با هم گفتگو دارند و قرآن این گفتگو را در چندین جا نقل می‌کند و من‌جمله در این چند آیه، گفتگوی بهشتی‌ها با جهنمیان و جهنمیان با بهشتی‌هاست. قرآن می‌فرماید بهشتیان می‌بینند که عده‌ای از شیعه در جهنم هستند و تعجب می‌کنند. «ما» در «ما سَلَكَكُمْ في‏ سَقَرَ» به قول اهل ادب ماء تعجبیه است. یعنی بهشتیان تعجب می‌کنند که اینها شیعه هستند، پس چرا باید در جهنم باشند و چرا مورد شفاعت اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» واقع نشده‌اند. لذا سوال می‌کنند: «ما سَلَكَكُمْ في‏ سَقَرَ»، چه چیز شما را در جهنم برد و چرا مورد شفاعت واقع نشدید و چرا شیعه باید در جهنّم باشد؟! عدّه‌ای جواب می‌دهند: «قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ»[9]

می‌گویند ما نماز نمی‌خواندیم و برای همین ما را از راهی به جهنم بردند که دسترسی به اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» پیدا نکردیم تا اینکه مورد شفاعت آنها واقع شویم. بعد دسته‌ دیگری می‌گویند ما نماز می‌خواندیم اما می‌توانستیم به دیگران کمک کنیم و می‌توانستیم قانون مواسات را پیدا کنیم اما عمل نکردیم و ما را به جهنم بردند. دسته دیگر هم می‌گویند ما نماز می‌خواندیم و یا نداشتیم و یا کمک هم کردیم اما غوطه‌ور در گناه بودیم، خانه ما ماهواره داشت و زندگی ما گناه داشت و ما اختلاط زن و مرد داشتیم و از نظر فرهنگی، فساد فرهنگی داشتیم و عفاف و حجاب نداشتیم و غیرت مردانگی نداشتیم و بالاخره: «وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضينَ»[10]

یعنی ما هم با گناهکاران گناهکار بودیم و شیعه فرورفته در گناه بودیم. بعد همه آنها می‌گویند می‌دانید ما چرا به جهنم آمدیم؟

«فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعينَ»[11]

زیرا دسترسی به شفاعت شافعین پیدا نکردیم و اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» اصلاً نمی‌توانند کسی را که نماز نمی‌خواند شفاعت کنند. در جلسه قبل گفتم امام صادق«سلام‌الله‌علیه» در دم مرگ همه خویشان را جمع کردند و یک جمله گفتند و از دنیا رفتند. فرمودند:

«لَا يَنَالُ‏ شَفَاعَتَنَا مَنِ اسْتَخَفَّ بِالصَّلَاةِ»[12]

مورد شفاعت ما اهل‌بیت واقع نمی‌شود کسی که نماز را سبک بشمارد. نماز می‌خواند اما یا آخر وقت و یا تند و بی‌اعتنا. نماز می‌خواند اما مسائل نماز را نمی‌داند و تساهل و تسامح در نماز دارد. امام صادق«سلام‌الله‌علیه» می‌فرمایند اینها مورد شفاعت ما نیستند. در آیه هم می‌فرماید: «فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعينَ»

اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» کسانی را شفاعت می‌کنند که نمازخوان باشند و اهمیّت به نماز دهند و نماز در متن زندگی آنها باشد و الاّ نماز نخواند یا نماز سرسری و بی‌اعتنایی و تسامحی و تساهلی بخواند، وضعش خطرناک است. در دنیا عاقبت‌به‌خیر نمی‌شود و یک زندگی توأم با غم و غصه و اضطراب خاطر و یک زندگی توأم با چه کنم چه کنم و یک زندگی تلخ با اختلاف در خانه و اختلاف در اجتماع دارد و بالاخره زندگی تلخی دارد و اگر اهمیت به نماز دهد، یعنی بتواند نماز مبرور و مقبول بخواند و نمازی که خدا بگوید بارک‌الله که آمدی و بعد هم که نماز تمام شد بگوید آفرین به خودت و نمازت. این کم پیدا می‌شود اما علی کل حال اگر بخواهیم عاقبت‌به‌خیر شویم، باید نماز مؤدبانه‌ای در زندگی ما باشد و الاّ مورد لعن نماز خواهیم شد و یا مورد لعن اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» می‌شویم. اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» خیلی عصبانی هستند از دست کسی که نماز نمی‌خواند.

خیال نکنید این حرف‌های ساده‌ایست، بلکه ریشه‌دار است و ریشه قرآنی و روایی دارد و اهمیّت به نماز به اندازه‌ایست که وقتی مؤذن می‌گفت الله اکبر، رنگ مبارک پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» تغییر می‌کرد. به قول همسران پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم»، مثل اینکه پیغمبر ما را نمی‌شناخت و ما پیغمبر را نمی‌شناختیم.[13] یعنی موقع نماز همه چیز فراموش می‌شد. 84 جنگ روی دست پیغمبر اکرم گذاشتند و در همه اینها 84 جنگ در وسط جبهه نماز خواندند و نماز جنگ خواندند که فقها نماز در جبهه که طرز خاصی دارد، نقل می‌کنند. پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» در هر 84 جنگ نماز خواندند، درحالی که دشمن جنگ را روی دست پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» می‌گذاشت و پیغمبر باید رفع این شر کنند و می‌رفتند و رفع شر می‌کردند و برمی‌گشتند و در همه این 84 جنگ، نماز جنگ و نماز در جبهه خواندند.

همه شما برای امام حسین«سلام‌الله‌علیه» گریه می‌کنید. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» در وسط جبهه درحالی که بسیاری از اصحاب شهید شده بودند، نماز خواندند. وقتی او گفت یابن رسول الله! ظهر است و می‌خواهم نماز بخوانم، آقا امام حسین خوشحال شدند و فرمودند خدا تو را از نمازگزاران قرار دهد و بالاخره نماز خواندند.

جمله‌ای از خانمی نقل می‌کنند. این خانم می‌گوید من خیلی اینطرف و آنطرف زدم که تشرفی برای من پیدا شود. می‌گوید من خدمت آقا امام زمان رسیدم و آقا به جلو و من به دنبال ایشان و آقا حرفی با من نزدند و رسیدند به خانه‌ای و به خانه رفتند و دم در ایستادند و فرمودند: لعنت خدا بر کسی باد که ستاره‌ها نمایان شده و این هنوز نماز مغرب را نخوانده است. یعنی نیم ساعت یا یک ساعت از مغرب گذشته بود. بعد فرمودند لعنت خدا باد بر کسی که ستاره در آستان دیده نشود و این هنوز نماز صبحش را نخوانده باشد. باید نماز اول وقت بخوانیم و این نماز اول وقت خیلی فایده دارد.

مرحوم صدوق «رضوان‌الله‌تعالی‌علیه»، 17 مصیبت درست می‌کند برای کسی که نماز اول وقت نخواند و تسامح و تساهل در نماز داشته باشد. مسجد نفرین می‌کند به کسی که نماز جماعت نداشته باشد. اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» قهرند با کسی که به جای نماز در خیابان‌ها و پارک‌ها ول باشند. موقع نماز مسجد و با جماعت و تعقیب با اهمیت باشد. باید عزیزترین چیزها نزد ما نماز باشد تا پروردگار عالم ما را قبول کند و عزیزترین افراد نزد خدا ما باشیم.

چیزی که باید توجّه داشته باشیم اینکه از شیعه نماز شب می‌خواهند. مرحوم آیت الله مرعشی«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» به من می‌گفتند در راه آقا سید محمد گم شدم. متوسل به آقا شدم و دم مرگ بودم. آقا آمدند و مرا نجات دادند و آب دادند و آب برایم ایجاد کردند و اما یک نصیحت به من کردند. فرمودند ننگ است برای شیعه ما که نماز شب نخواند. آقا امام عسکری«سلام‌الله‌علیه» می‌فرمایند علامت مؤمن 5 چیز است. 1ـ نوافل، 51 رکعت نماز. یعنی علاوه بر اینکه از ما نماز اول وقت می‌خواهند و علاوه بر اینکه این 17 رکعت نماز را عالی از ما می‌خواهند، نوافل هم از ما می‌خواهند. حتی ائمه طاهرین هم به آن اهمیت دادند و برای اینکه ما بتوانیم انجام دهیم، می‌گویند اگر کاری داری و نمی‌شود، این نوافل را در راه بخوان. در وقتی که از مغازه یا اداره به خانه می‌روی، این نوافل را بخوان. حتی می‌فرمایند وقت را نیز مراعات نکن و در راه بخوان و رکوع و سجده هم نکن و معنایش اینست که علی کل حال از شیعه نوافل را می‌خواهند. لاأقل نماز شب بخوانید. من از همه شما تقاضا دارم اگر می‌خواهید عاقبت‌به‌خیر شوید و اگر می‌خواهید یک زندگی روشنی داشته باشید و اگر می‌خواهید یک زندگی منهای غم و غصه و منهای نگرانی داشته باشید، قبل از طلوع فجر بیدار باشید و حیف است که شیعه قبل از طلوع فجر خواب باشد. در روایت می‌خوانیم شیطان خیلی خوشحال می‌شود و خیلی مواظب است که این خوابش رود و طلوع فجر شود و بعد به دنبال کارش می‌رود و اگر بتواند کاری کند که طلوع فجر شود و این خوابش ببرد، خوشحال می‌شود. بدحالی شیطان آن وقت است که پا روی اراده شیطان بگذاریم و قبل از اذان صبح بیدار شویم و نماز شب بخوانیم و بعد نماز صبح بخوانیم. ما هرچه از این حرف‌ها دور شویم، زندگی ما غم و غصه دار و تلخ‌تر می‌شود. همه ما باید یک صبحگاهی با امام زمان داشته باشیم. می‌دانید که ارتش و سپاه و همه دنیا یک صبحگاهی دارند. در همه جای ایران هم باید به یک زبان باشد. ما هم باید صبحگاهی با امام زمان داشته باشیم و نماز شب بخوانیم و بعد نماز صبح را بخوانیم و بعد هم یک صبحگاهی با زیارت جامعه داشته باشیم. یعنی یک زندگی خوش و خرم می‌شود. همه اینها نیم ساعت یا سه ربع ساعت طول می‌کشد و انسان می‌تواند با کمی قبل از اذان صبح و کمی بعد از اذان صبح، بیدار باشد و نماز شب بخواند و نماز صبح رابخواند و صبحگاهی با امام زمان و توسل به امام زمان داشته باشد و هم نماز شب که قرآن می‌فرماید مقام محمود پیدا می‌کنی:

«وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَکَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَاماً مَحْمُوداً»[14]

خدا دوست دارد به تو یک مقام محمود دهد. در دنیا حیات طیب و در آخرت حیات طیب‌تر به تو دهد. قرآن می‌گوید خدا دوست دارد این حیات طیب را به تو دهد و اگر می‌خواهی این حیات طیب را پیدا کنی، نماز شب بخوان. بهای حیات طیب، یک ربع نماز شب است، یا نماز اول وقت و نماز با جماعت. و این یک ربع قبل از نماز صبح خیلی کار می‌کند. یک زندگی روشن و یک زندگی با عاقبت‌به‌خیری و یک زندگی توأم با سرفرازی و توأم با شخصیت اجتماعی. یا نماز اول وقت بخوانید و بعد بخوابید. لازم هم نیست بین الطلوعین بیدار باشید و بخوابید و موقع صبحانه و کارتان بیدار شوید. اما این سه ربع یا یک ساعت خیلی در زندگی شما کار می‌کند. این یک ساعت یک رابطه کامل با امام زمان و مورد دعای امام زمان است و بالاتر از این هم اینکه این یک ساعت باعث می‌شود حالت انحراف برای ما پیدا نشود. زمان ما زمان انحراف و شبهه است. یعنی در دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها و اجتماع و پارک‌ها می‌بینیم که زمان شبهه و انحراف شده است. جوان‌های ما را با انحراف و شبهه می‌برند. اگر می‌خواهی جوانت و خودت سالم بمانید، نماز اول وقت و نماز با جماعت و نماز با تعقیب بخوانید. ما خیلی فراموش‌کار و تسامح‌کار هستیم. آقا امام صادق می‌فرمایند«سلام‌الله‌علیه» این تسبیحات مادرم زهرا در پیش ما از هزار رکعت نماز افضل است.[15] اما ما به دنیا اهمیت می‌دهیم و به هیچ جا نمی‌رسیم. این تسبیحات حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» در بعد از نماز خیلی ارزنده است.

از همه تقاضا دارم و مخصوصاً از جوان‌ها که به این نصیحت قرآن و اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» اهمیت دهید. به این امانت خدا یعنی نماز اهمیت دهید و بدانید که عاقبت‌به‌خیر می‌شوید. هرکسی نماز نخواند، بداند که عاقبت‌به‌خیر نخواهد شد. ممکن است کار خوب پیدا کند و زندگی خوب پیدا کند، و پول و پست خوب پیدا کند، اما عاقبت‌به‌خیر نمی‌شود. یک زندگی شیرین و زندگی که دست عنایت خدا روی سر آن باشد و امام زمان نظر لطف به آن داشته باشد، متوقّف بر نماز است.